Radosny futbol czyli, o przedmeczowej konferencji słów kilka

...odnieść wrażenie, że obowiązującym w Polsce językiem jest holenderski. Bo właśnie nim posługiwała się zdecydowana większość napotykanych przeze mnie osób. Czasami dało się także słyszeć angielski ale było to marne pocieszenie. Właśnie tego ostatniego używali bardziej dociekliwi spośród zagranicznych dziennikarzy, wypytując o piłkarzy, trenerów, historie i kibiców naszego klubu. Były to sympatyczne pogawędki gdyż nasi goście są bardzo przyjaźnie usposobieni i obdarzeni niezwykłym poczuciem humoru. Kiedy właśnie licytowałem się z przedstawicielka holenderskiej płci pięknej o to który klub ma lepszych kibiców, kolega wyjął „Naszą Legię” i pokazał jej zdjęcie kibiców podczas minuty ciszy ku czci Kazimierza Deyny. Holenderka zamilkła na chwile po czym stwierdziła „To jest piękne!”. Tygodnik kibiców Legii cieszył się również dużym wzięciem wśród holendrów. Mimo oczywistej bariery językowej obcokrajowcy dokładnie go wertowali wymieniając uwagi i pokazując sobie zawarte w nim zdjęcia. Obaj trenerzy wykazali się niezwykłą kurtuazją rozpływając się w pochwałach nad grą przeciwnika, kibicami i poziomem obydwu lig. Olbrzymia różnica dotyczyła jedynie treningów obydwu zespołów. Z poważnymi legionistami kontrastowali prześcigający się w dowcipach piłkarze Utrechtu. Trudno powiedzieć czy holenderscy zawodnicy zawsze zachowują się podobnie czy też ta wyjątkowa wesołość spowodowana była potyczką właśnie z Legią. Mimo całej sympatii dla przybyszów z Holandii mam nadzieje, że tak jak przyjechali do polski w doskonałych humorach tak wyjeżdżać będą w dużo gorszych. Jak będzie? Zobaczymy jutro!